Wyrozumiałe wzięcie pod uwagę własnej gotowości [do przeżycia trudnych myśli i emocji] oraz elastyczności, zauważanie, co sprawia, że trudno ci zachować kontakt z tu i teraz, oraz dostrzeganie, jak możesz utknąć we własnym dyskomforcie, gdy jesteś w obliczu cierpienia klienta wymaga tyle samo skupienia, co uczenie się nowych narzędzi i metafor. Wprowadzenie tych tematów na superwizję kliniczną jest idealnym sposobem na ugruntowanie nauki i dalszy rozwój podejścia spójnego z ACT.

 

(Brock, Batten, Walser, Robb 2015)

• Lepsza konceptualizacja klienta korzystając z analizy funkcjonalnej oraz modelu elastyczności psychologicznej np. sześciu procesów ACT (hexaflex), ACT matrix lub RFT.
• Pogłębienie relacji terapeutycznej.
• Nauka i szlifowanie filozofii pracy oraz technik ACT, rozplanowanie terapii.
• Analiza sytuacji podczas interwencji z perspektywy procesów doświadczanych przez prowadzącego terapię lub coaching – czyli własna mini-terapia lub nakierowanie na konkretne procesy do przepracowania samodzielnie lub podczas terapii własnej.

Zapoznaj się z kontekstualnym podejściem do superwizji, zgodnie z którym prowadzę pomoc specjalistom zdrowia psychicznego.

Wykład został wygłoszony w ramach III Konferencji Online Terapii Behawioralnych III Fali.