III Konferencja Online Trzeciej Fali Terapii Behawioralnych
Uczę się ACT zaprasza serdecznie do udziału. III Konferencja Online Trzeciej Fali Terapii Behawioralnych odbędzie się 6. i 13. września 2020 . Udział w konferencji jest darmowy, a wszystkie wykłady będą nagrane i udostępnione na YouTube.
Dołącz do wydarzenia na FB, aby przypomniało Ci o nadchodzącej konferencji. 🙂
Organizowana jest zgodnie z wartościami dzielenia się wiedzą i popularyzacji behawioralnego, naukowego podejścia do zdrowia psychicznego. Oferujemy różnorodną wiedzę związaną z popularnymi nurtami trzeciej fali i szerokim zakresem tematycznym. Kierowana jest do specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym na co dzień – psychologów, psychoterapeutów, psychiatrów, coachów oraz studentów tych dziedzin, a także osób zainteresowanych współczesną psychoterapią behawioralną.
Zasady udziału
W imię prostoty oraz z powodu braku szacunku dla biurokracji nie prowadzimy wcześniejszego rejestrowania się na bierny udział. Kilka dni przed konferencją udostępniony na stronie będzie link do aplikacji Zoom (działa na wielu popularnych platformach), przez który w dniu konferencji będzie można się zalogować bezpośrednio na wykłady. W dniu konferencji administrator będzie wpuszczał osoby ok. 15-20 minut przed rozpoczęciem. Limit połączeń w jednym momencie to 100. Aktualnie nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakim zainteresowaniem będzie się cieszyć nasze wydarzenie, ale w przypadku niedostania się wszystkie wykłady będą nagrywane i udostępnione w najbliższym czasie na YT.
Link do udziału w konferencji: konferencja już się odbyła. Zapraszamy do obejrzenia nagrań z niej.
6 września
09:00-10:40 Kamil Wieteska, ClimACT. Podejście ACT w obliczu kryzysu klimatycznego (warsztat, 90 min + 10 minut na pytania)
1040-11:35 dr Karolina Staniaszek, Jak zadbać o relację terapeutyczną, żeby faktycznie była terapeutyczna? Perspektywa terapii schematu (wykład, 45 minut + 10 minut na pytania)
1135-1235 Stanisław Pawlak, Mindfulness i doświadczenia psychodeliczne w leczeniu uzależnień (wykład, 50 minut + 10 minut na pytania)
12 września
16:00-16:40 Joanna Zawanowska, Wprowadzenie do CFT w pracy z samokrytycyzmem (wykład, 30 minut + 10 minut na pytania)
16:40- 17:50 Alicja Baranek, Gdy nadmiar kontroli to problem – strategie dialektyczne i behawioralne w RO DBT (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
13 września
09:00-11:10 Hubert Czupała, Studium przypadku Anakina Skywalkera- czyli wykorzystanie bohaterów popkultury w praktyce psychoterapeutycznej opartej o dowody naukowe ACT i CBT (warsztat, 180 minut + 10 minut na pytania)
11:10-12:20 Dominik Meinhart-Burzyński, Dialog Motywujący – wprowadzenie do metody i możliwości stosowania w terapiach 3 fali (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
12:20-13:30 Anna Czarnecka, Reparenting – istota Terapii Schematów. Jak otoczyć troską Wrażliwe Dziecko pacjenta (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
13:30-14:40 Karolina Rak, (Nie)bezpieczne relacje. Co model DNA-V może zaoferować przedstawicielom pokolenia Z? (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
14:40-15:35 Barbara Kossakowska, Bogactwo technik defuzji w Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT) (wykład, 40 minut + 15 minut na pytania)
PRZERWA
Segment superwizyjny
17:00-18:10 Konrad Ambroziak, Superwizja poza kontekstem bio-medycznej metafory terapii (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
18:10-19:20 Bartosz Kleszcz, Rola wewnętrznego świata terapeuty z perspektywy kontekstualnej superwizji (wykład, 60 minut + 10 minut na pytania)
Nagrania wykładów
Nagrania będą dostępne są na kanale Uczę się ACT na Youtube.
Oto link do youtubowej playlisty z dotychczasowych wykładów i warsztatów.
Prelegenci (chronologicznie)
Kamil Wieteska
ClimACT. Podejście ACT w obliczu kryzysu klimatycznego
Podczas warsztatu ClimACT. Podejście ACT w obliczu kryzysu klimatycznego dowiesz się jaki jest najbardziej aktualny stan badań nad zmianą klimatu. Poznasz ostatnie polskie i światowe raporty dotyczące tego co ma największy impact. Przyjrzyjmy się aktualnym badaniom z zakresu podejmowania decyzji i zachowań proklimatycznych. Do nowej wiedzy zastosujemy techniki terapii ACT, tak by promować proklimatyczne zachowania.
dr n. społ. Karolina Staniaszek
Psycholożka, psychoterapeutka, w trakcie szkolenia do certyfikatu superwizorki PTTPB. Od kilkunastu lat pracuję klinicznie w podejściach terapii schematu i terapii poznawczo-behawioralnej. Zajmuję się także pracą badawczą (wcześniej m.in. na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz jako visiting scholar na Uniwersytecie Amsterdamskim w zespole prof. Arnouda Arntza, w ramach stypendiów finansowanych przez Narodowe Centrum Nauki oraz Fundację na rzecz Nauki Polskiej). Moje zainteresowania naukowe koncentrują się wokół konsekwencji doświadczeń traumatycznych, tzw. zaburzeń osobowości oraz wpływu relacji terapeutycznej i wykorzystania technik na przebieg i efektywność psychoterapii. Prowadzę szkolenia dla psychoterapeutów_ek (m.in. w Szkole Terapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS pod kierunkiem dr Agnieszki Popiel i dr Ewy Pragłowskiej) oraz zajęcia w ramach Warsaw International Studies in Psychology przy Wydziale Psychologii UW.
Jak zadbać o relację terapeutyczną, żeby faktycznie była terapeutyczna? Perspektywa terapii schematu
Jedno z podstawowych założeń teoretycznych terapii schematu mówi o relacyjnym kontekście powstawania, podtrzymywania oraz ewentualnego osłabiania tzw. wczesnych schematów dezadaptacyjnych, będących podłożem trudności emocjonalnych i interpersonalnych. Założenie to implikuje rozumienie relacji terapeutycznej nie tylko jako niezbędnej bazy do zastosowania konkretnych technik terapeutycznych, ale też ważnego źródła informacji diagnostycznych i aktywnego składnika procesu zmiany (Young, Klosko i Weishaar, 2003; Arntz i Jacob, 2013; van Vreeswijk, 2020). To z kolei stawia nas przed pytaniem: co jako terapeutki/ci możemy zrobić, żeby wykorzystać korektywny potencjał relacji z osobą uczestniczącą w terapii? Jak zadbać o to, żeby ta relacja była faktycznie terapeutyczna?
Postaram się odpowiedzieć na te pytania, odwołując się do teorii terapii schematu, doświadczeń klinicznych oraz wyników badań empirycznych. Przedstawię charakterystyczne dla terapii schematu aspekty stylu terapeutycznego oraz interwencji ukierunkowanych na relację terapeutyczną. Nawiążę do podstawowych koncepcji tzw. ograniczonego powtórnego rodzicielstwa oraz empatycznej konfrontacji. Skoncentruję się szczególnie na aspektach trudniej definiowalnych, takich jak elastyczne modyfikowanie stylu terapeutycznego w zależności od potrzeb i trybów osoby uczestniczącej w terapii czy autentyczność terapeuty/ki i adekwatne zastosowanie ujawniania siebie (ang. self-disclosure) jako interwencji terapeutycznej.
Stanisław Pawlak
Psycholog, specjalista psychoterapii uzależnień w trakcie procesu certyfikacji. Pracuje na Oddziale Leczenia Uzależnień oraz w Środowiskowym Centrum Zdrowia Psychicznego w Poznaniu. W swojej pracy terapeutycznej stara się korzystać z możliwości jakie daje ACT i Mindfulness. Interesuje się wykorzystaniem substancji psychodelicznych w obszarze pomocy psychologicznej. Jest współautorem inicjatywy Psychodeliczna Integracja oraz konsultantem Polskiego Towarzystwa Psychodelicznego.
Mindfulness i doświadczenia psychodeliczne w leczeniu uzależnień
Podczas spotkania będzie mowa o tym, jak powstają uzależnienia i jakie specyficzne mechanizmy wikłają głębiej w uzależnienie, a także jak w tym może pomóc Mindfulness i doświadczenia „otwierające umysł”. Praktyka uważności może dać niezbędny czas do poradzenia sobie z wewnętrznym przymusem do unikania nieprzyjemnych doświadczeń oraz zawczasu poprawić zdolność spostrzeżenia sygnałów zwiastujących nawrót aktywnej fazy uzależnienia. Doświadczenia psychodeliczne zmieniają elastyczność psychologiczną, przeformułowując wartości, zmieniając perspektywę na własną sprawczość oraz podważają sztywne oczekiwania utrudniające wprowadzenie i utrzymanie zmiany. Zaprezentowanych zostanie kilka badań potwierdzających zasadność skorzystania z doświadczeń psychodelicznych w leczeniu uzależnień.
Joanna Zawanowska
Mgr kulturoznawstwa i mgr psychologii na Uniwersytecie Warszawskim, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo-behawioralna, terapeutka par, wykładowczyni na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, pracuje w Centrum Terapii Dialog w Warszawie. W swojej pracy wykorzystuje elementy terapii schematu, ACT i CFT. Prowadzi zajęcia dla osób szkolących się psychoterapeutycznie, m.in. w Szkole Psychoterapii Mabor. Publikowała m.in. w kwartalniku „Terapii poznawczo-behawioralnej”. Swoje kompetencje rozwija na warsztatach ACT oraz polskich i zagranicznych konferencjach. Posiada również certyfikat trenera. Hobbystycznie oprowadza turystów jako przewodniczka po Warszawie. Pracuje w językach polskim, angielskim i francuskim. W wolnym czasie ostatnio głównie praktykuje uważność na placu zabaw i (samo)współczucie w piaskownicy.
Wprowadzenie do CFT w pracy z samokrytycyzmem
Wykład przybliży podstawowe założenia terapii skoncentrowanej na współczuciu. Trening współczującego umysłu pozwala zmieniać problematyczne wzorce reagowania poznawczego i emocjonalnego. Aktywizacja kojącego systemu samoregulacji emocjonalnej umożliwia zmianę stosunku do problematycznych sytuacji i autopercepcji. Transdiagnostyczna kategoria samokrytycyzmu stanowi zjawisko pojawiające się w różnych zaburzeniach od lękowych, poprzez afektywne po zaburzenia osobowości. Jeśli przybiera kliniczny poziom nasilenia może stać się przedmiotem pracy terapeutycznej. Konceptualizować ją można w zależności od podejścia jako aktywizację przekonań kluczowych o własnej bezwartościowości, schematu defektu lub porażki, fuzję ze skonceptualizowanym ja „nie dość dobrym”. Podczas wykładu zaprezentowane zostanie ćwiczenie przybliżające metody pracy z osobami doświadczającymi silnego poczucia wstydu lub samokrytycyzmu w podejściu CFT.
Alicja Baranek
Psycholog, certyfikowana terapeutka poznawczo-behawioralna, coach zrzeszony w International Coach Federation, członek Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczo-Behawioralnej i Polskiego Towarzystwa DBT.
Studiowała psychologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a w ramach wyjazdowych stypendiów także na Uniwersytecie Jagiellońskim i Vrije Universiteit w Amsterdamie. Po studiach prowadziła szkolenia z technik szybkiej nauki i kreatywności, m.in. dla takich firm jak ING czy Arcelor Mittal. Ukończyła m.in. Academy of Executive Coaching w Londynie i uzyskała akredytację Associate Certified Coach. W ramach edukacji terapeutycznej w 2016 r. ukończyła 4 – letnią szkołę terapii poznawczo-behawioralnej „Ter-Cognitiva” w Krakowie, a w 2019 – roczne, całościowe szkolenie z Dialektycznej Terapii Behawioralnej organizowane przez Behavioral-Tech, w Atenach.
Doświadczenie terapeutyczne zdobywała m.in. w czasie staży na oddziale terapeutycznym w Centrum Psychiatrii w Katowicach, na oddziałach dziennych, na obozach terapeutycznych z dziećmi i młodzieżą oraz w ramach prywatnej 7-letniej praktyki terapeutycznej. Założyła centrum terapii Poznawczo.pl, w którym od 2 lat prowadzi grupowe treningi umiejętności DBT dla osób z dysregulacją emocji (spektrum Borderline). Specjalizuje się w pracy z młodymi dorosłymi i nastolatkami z zaburzeniami osobowości oraz współwystępującymi, przewlekłymi problemami psychicznymi (m.in. complex ptsd, uzależnienia, przewlekła depresja, fobia społeczna) przy użyciu DBT i terapii schematów Younga. Społecznie koordynuje zespół samokształceniowo-konsultacyjny DBT, na którym psychoterapeuci uczą się tej metody terapii oraz administruje grupą CBT Polska na Facebooku. Swoja pracę poddaje regularnej superwizji koleżeńskiej oraz z certyfikowanym superwizorem poznawczo-behawioralnym.
Gdy nadmiar kontroli to problem - strategie dialektyczne i behawioralne w RO DBT
Radykalnie Otwarta Dialektyczna Terapia Behawioralna, opracowana przez Thomasa Lyncha, jest jedną z terapii behawioralnych tzw. 3 fali CBT. Skierowana jest do osób takim z poziomem samokontroli, który utrudnia funkcjonowanie i relacje. Podobnie jak standardowa DBT – RO DBT opiera się na filarach dialektyki, behawioryzmu i uważności, sprzęgniętych w celu zwiększenia otwartości rozumianej jako uczenie się adaptacyjnego
i elastycznego reagowania.
Terapeuta w tym podejściu staje się partnerem, towarzyszem i przyjacielem klienta, a jego celem jest sprowadzenie funkcjonującej często w izolacji społecznej osoby z powrotem do „ludzkiego plemienia”. Celem interwencji terapeutycznych stają się nie myśli, emocje lub zachowanie klienta, ale jego „społeczne sygnalizowanie”.
Wykład będzie syntetycznym wprowadzeniem w podstawy teoretyczne tego podejścia oraz przeglądem podstawowych technik i strategii pomocnych w leczeniu osób z problemem nadmiernej samokontroli. Rozpoznania, w których pomocne może być RO DBT, to m.in osobowość obsesyjno- kompulsywna, schizoidalne zaburzenie osobowości, usztywniona fobia społeczna, przewlekła depresja czy anoreksja. Dostrzeżenie wspólnego mianownika tych zaburzeń umożliwia jednocześnie rezygnację z używania tych etykiet oraz osobnych protokołów leczenia.
Hubert Czupała
Hubert Czupała jest absolwentem Psychologii oraz Filologii Germańskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji.
Doświadczenie zawodowe zdobywał między innymi w Klinice Psychiatrii i Ambulatorium Psychoterapeutycznym Uniwersytetu Jana Gutenberga w Moguncji, oraz Szpitalu Powiatowym i Dziennym Oddziale Psychiatrycznym Rehabilitacyjnym w Śremie.
Obecnie kieruje pracą zespołu psychoterapeutów Ośrodka Terapii Poznawczych i Behawioralnych w Poznaniu. Jest członkiem Association for Contextual Behavioral Science oraz założycielem i przewodniczącym jej polskiego oddziału (ACBS Polska).
W pracy klinicznej specjalizuje się w nowych formach psychoterapii opartych na dowodach naukowych. Ukończył 4 letnie szkolenie z zakresu terapii poznawczo-behawioralnej oraz liczne szkolenia i warsztaty z zakresu psychoterapii; między innymi: terapii schematu (ST), terapii akceptacji i zaangażowania (ACT), terapii dialektyczno behawioralnej (DBT), terapii opartej na współczuciu (CFT) oraz terapii opartej na analizie funkcjonalnej (FAP).
Pracuje z rodzicami i nauczycielami prowadząc warsztaty edukacji psychologicznej i wspierania umiejętności wychowawczych, prowadzi rehabilitację psychologiczną i grupy wsparcia dla osób przewlekle chorych oraz realizuje projekty edukacyjne z zakresu profilaktyki zdrowia psychicznego.
Swoją wiedzę i umiejętności przekazuje studentom jako wykładowca akademicki na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Poznaniu oraz prowadząc specjalistyczne szkolenia i warsztaty doskonalenia zawodowego.
Studium przypadku Anakina Skywalkera- czyli wykorzystanie bohaterów popkultury w praktyce psychoterapeutycznej opartej o dowody naukowe ACT i CBT
Większość z nas posiada swoją ulubioną postać zaczerpniętą z fikcyjnego świata kultury popularnej. Pochłaniają nas historię superbohaterów z Gwiezdych Wojen, Diuny, Władcy Pierścienia czy Harrego Pottera.
Warto się zastanowić czy nadal byłyby to wspaniałe historie, gdyby nasz bohater nie miał słabości, nie był zaangażowany w wewnętrzną walkę, nigdy nie popełniał błędów lub osiągnięcie jego wymarzonych celów było proste i nie wymagało wytrwałości?
Prawdziwie pasjonujące stają się te historie dopiero wtedy jeśli związane są z wyzwaniami. Podobnie bogactwo sensu i celu życia jest bardziej widoczne w trudnych chwilach naszego życia, wtedy właśnie zdobywamy nowe umiejętności. Jednym ze sposobów jaki możemy postrzegać proces zmiany stałych wzorców zachowania są historie bohaterów.
Warsztat ma na celu ukazanie w jaki sposób umiejętności i strategie terapeutyczne zdobyte w trakcie szkolenia CBT można rozwijać przy wykorzystaniu procesów elastyczności psychologicznej. Podczas wystąpienia dowiemy się, jak można łączyć w praktyce terapeutycznej historie postaci fikcyjnych bohaterów zaczerpniętych z kultury popularnej i interwencje terapeutyczne oparte na dowodach naukowych takie jak ACT i CBT.
Metoda ta ułatwia tworzenie adaptacyjnych wzorców zachowania oraz narracji, do której klient może odnieść swoją własną historię. Sprawia również, że treningi kluczowych procesów psychologicznych stają się bardziej atrakcyjne i przystępne dla uczestników.
Dominik Meinhart-Burzyński
„Od lat, a właściwie z każdym rokiem coraz bardziej, jestem tak zafascynowany Dialogiem Motywującym, że dla tej metody odłożyłem na półkę moją anarchizującą część duszy i dałem się ubrać w tytuł (ale już nie w garnitur!) Prezesa Zarządu Polskiego Instytutu Dialogu Motywującego. W moim osobistym systemie postrzegania świata – to dowód najwyższego oddania sprawie.”
Pasjonat, popularyzator, trener, superwizor DIALOGU MOTYWUJĄCEGO. Członek MINT – Międzynarodowej Sieci Trenerów Dialogu Motywującego, gdzie. m.in. jest zaangażowany w popularyzację Dialogu Motywującego na świecie, w różnych kulturach i językach. W Polsce m.in. wprowadził Dialog Motywujący na uczelnie wyższe, realizując pierwsze studia podyplomowe dedykowane w całości DM. Jest autorem programu dydaktycznego tych studiów oraz kierownikiem kierunku na DSW we Wrocławiu. Członek rady ekspertów Sekcji DM przy Polskim Towarzystwie Terapii Poznawczej i Behawioralnej. Licencjonowany koder dwóch narzędzi MICA i MITI – pozwalających na ocenę i udzielenie ustrukturyzowanej informacji zwrotnej osobom uczącym się DM.
Dialog Motywujący - wprowadzenie do metody i możliwości stosowania w terapiach 3. fali
Plan minimum na ten wykład to zaprezentowanie metody DM w odniesieniu do terapii trzeciej fali. Wersja maksimum zakłada stworzenie przestrzeni inspiracji do poszukiwania przez Uczestników swoich własnych ścieżek i kontekstów efektywnego łączenia DM z ich praktyką.
Anna Czarnecka
Psychoterapeuta, psycholog, coach ACC ICF
Ukończyła całościowe czteroletnie szkolenie psychoterapeutyczne w Ośrodku Pomocy i Edukacji Psychologicznej INTRA. W psychoterapii szkoliła się także m.in. w Centrum Terapii Poznawczo – Behawioralnej, gdzie ukończyła całościowe szkolenie z zakresu Terapii Schematów, obecnie jest w trakcie procesu certyfikacji. Ukończyła także akredytowaną przez ICF Szkołę Coachów „The Art and Science of Coaching” oraz Dwuletnie Podyplomowe Studium Terapii i Treningu Grupowego w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji na UW, w zakresie treningu kreatywności i arteterapii. Jest terapeutką EMDR. Posiada międzynarodowy certyfikat ACC w ICF oraz ECPC.
Pracuje w nurcie integracyjnej terapii doświadczeniowej, głównie w oparciu o Terapię Schematów oraz Terapię Skoncentrowaną na Emocjach L. Greenberga i Focusing. Współprowadzi grupę superwizyjną w Terapii Schematów. Zajmuje się prowadzeniem psychoterapii indywidualnej, psychoterapii par oraz coachingiem. Pomaga osobom dorosłym cierpiącym z powodu zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości; zmagającym się z niską samooceną, silnym stresem, problemami w relacjach, żałobą i stratą, odczuwającym brak zadowolenia z własnego życia.
Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Integracyjnej Psychoterapii Doświadczeniowej i Edukacji Społecznej Stowarzyszenie INTRA oraz The International Society of Schema Therapy ( ISST). Współzałożycielka Ośrodka Psychoterapii i Coachingu INNER GARDEN w Warszawie.
Reparenting - istota Terapii Schematów. Jak otoczyć troską Wrażliwe Dziecko pacjentka
W czasie wykładu przedstawione zostaną różnice pomiędzy poszczególnymi trybami dziecięcymi oraz ich przejawami w trakcie sesji terapeutycznej. Anna Czarnecka opowie jak je identyfikować i czym charakteryzuje się praca z każdym z nich. Przedstawi na co należy zwrócić uwagę aby uzyskać dostęp do trybu Wrażliwego Dziecka pacjenta i w ograniczonym powtórnym rodzicielstwie zadbać o jego potrzeby. Omówi podstawowe techniki wyobrażeniowe, skoncentrowane na emocjach (doświadczeniowe) oraz poznawcze. Przedstawi także jakie przeszkody możemy jako terapeuci napotkać w procesie reparentingu.
Barbara Kossakowska
Psycholog, psychoterapeuta Terapii Akceptacji i Zaangażowania. Od 12 lat pracuje w nurcie 3. fali terapii poznawczo-behawioralnych, w swoim podejściu kładzie nacisk na uważność (mindfulness) oraz samowspółczucie (self-compassion). Umiejętność skierowania życzliwej uwagi na ciało, emocje i myśli uważa za kluczowe w dobrostanie człowieka.
Pracuje z dorosłymi i młodzieżą, szkoli rodziców. Ponadto pomaga ludziom przewlekle chorym. Prowadzi zajęcia grupowe i warszaty. Pracuje również online. Publikuje popularyzatorskie artykuły z dziedziny psychologii. Udziela superwizji innym terapeutom ACT. Bierze udział w międzynarodowych konferencjach, nieustannie się szkoli. Wieloletni aktywny członek Association for Contextual Behavioral Science. Członek ACBS POLSKA.
Jest mamą 13-letnich bliźniąt.
Bogactwo technik defuzji w Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT)
Terapeuta klasycznego CBT koncentruje swoje wysiłki na modyfikacji szkodliwych i niefunkcjonalnych myśli. Terapeuta ACT idzie poniekąd na skróty – oszczędza czas ignorując takie zmagania, proponując zamiast tego inny sposób. Tym sposobem jest defuzja – jeden z bardziej charakterystycznych procesów w terapii Akeceptacjii i Zaangażowania (ACT). Defuzja to umiejętność, która daje możliwość elastycznego zachowania niezależnie od towarzyszących temu działaniu myśli.
Liczba technik defuzyjnych jest praktycznie nieskończona. Na wykładzie będzie można się dowiedzieć, jakie technki będą skuteczniejsze w zależności od umiejętności klienta. Techniki będą omawiane na przykładach, a po wykładzie przewidzany jest czas na pytania.
Karolina Rak
Studiuję Psychologię na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Interesuje mnie szeroko rozumiana psychologia zdrowia i jakości życia. Uczestniczyłam w praktykach, obejmujących szkolenia z Terapii Akceptacji i Zaangażowania. Mam doświadczenie w pracy z młodzieżą w zakresie edukacji oraz prowadzenia grup spotkaniowych. Mam bogate doświadczenie w pracy wolontariackiej. Ponadto pasjonuje mnie sztuka, zarówno w roli odbiorcy jak i twórcy.
(Nie)bezpieczne relacje. Co model DNA-V może zaoferować przedstawicielom pokolenia Z?
Pokolenie Z, iGen, młodzi cyfrowi, możemy znaleźć wiele nazw – ale kim są przedstawiciele pokolenia obecnych nastolatków i młodych dorosłych? Jakie doświadczenia pokoleniowe ich kształtują? Dlaczego kluczowe dla ich zrozumienia wydaje się zagadnienie bezpieczeństwa?
Szczególną uwagę zwrócimy na tworzone przez nich relacje interpersonalne oraz ich jakość życia, zastanowimy się nad wyzwaniami i zagrożeniami jakie mogą napotkać. Omówimy model DNA-V, który może być trafnym narzędziem odpowiadającym na ich potrzeby. Rozważymy również tworzenie grup, jako naturalnego środowiska rozwoju umiejętności interpersonalnych.
Przedstawiona tematyka i propozycje działań mogą być przydatne zarówno psychologom, pedagogom, nauczycielom, duchownym oraz wszystkim, którzy są zainteresowani zagadnieniem rozwoju nastolatków i młodych dorosłych.
dr Konrad Ambroziak
Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii (doktorat w Szkole Nauk Społecznych przy Polskiej Akademii Nauk), prezes fundacji Psycho-Edukacja, psychoterapeuta i superwizor terapii poznawczo-behawioralnej, przewodniczący rady trenerów DM Polskiego Towarzystwa Dialogu Motywującego. Rozwija się w kierunku behawioryzmu kontekstualnego, terapii akceptacji i zaangażowania, mindfulness. Członek ACBS Polska. Pracuje z dziećmi i młodzieżą po traumie oraz dziećmi, młodzieżą z zaburzeniami afektywnymi, przejawiającą zaburzenia zachowania, osobami dorosłymi z zaburzeniami osobowości, jest współautorem książek „Depresja nastolatków. Jak ją rozpoznać, zrozumieć i pokonać?” , „Nastolatek a depresja. Praktyczny poradnik dla rodziców i młodzieży” oraz licznych artykułów dotyczących terapii poznawczo-behawioralnej oraz artykułów dotyczących zagadnień etycznych.
Superwizja poza kontekstem bio-medycznej metafory terapii
- Biomedyczna metafora psychoterapii.
- Błędy w psychoterapii, szukanie błędów na superwizji
- Czym jest metafora?
- Terapia jest rozmową
- Olga Tokarczuk – list po śmierci Janion i literalizm
- Jakie błędy można zrobić w rozmowie – pokonywanie pułapek terapeutycznych
- Co może dawać dobra superwizja
Bartosz Kleszcz
Rola wewnętrznego świata terapeuty z perspektywy kontekstualnej superwizji
Psychoterapeuta, oprócz bycia specjalistą zdrowia psychicznego, jest – wbrew mitom, pogłoskom i wizjom niektórych klientów – także człowiekiem. Mimo lat terapii i szkoleń wciąż jest zdolny do przeżywania pełnej gamy myśli i emocji, jego przeszłość życiowa nie została wymazana, a cierpienie własne lub cudze zaskakuje jego lub ją przeważnie „w drodze”, w trakcie własnego rozwoju, a nie kiedy już stał się mistrzem transcendującym ziemskie uwarunkowania, panem stresu czy panią życiowych schematów. Superwizor zastaje taką osobę często wyciągniętą daleko poza własną sferę komfortu albo wręcz odwrotnie – siedzącego bezpiecznie otoczonego sumiennym perfekcjonizmem, ulubionymi (choć z tym klientem niedziałającymi) metodami pracy lub wiarą w to, że to superwizor jasno im powie, jak i gdzie należy uderzyć, aby przestać czuć niepewność w obliczu losów klienta. I czasem rzeczywiście tak jest – czasem rzeczywiście rozwój to kwestia nabycia nowej dydaktycznej wiedzy, poznania nowej techniki, załatania dziur w wykształceniu. A co w innych sytuacjach? Kiedy powinno się potraktować psychoterapeutę jako całą osobę, a nie wyłącznie jako dostarczyciela adekwatnie odwzorowanych metod i protokoł terapeutycznych? Jak to zrobić, aby superwizja nie zmieniła się w psychoterapię? O tym i o innych zagadnieniach z tym związanych na wykładzie o kontekstualnej superwizji.