IV Festiwal Online Trzeciej Fali Terapii Behawioralnych

Uczę się ACT zaprasza serdecznie do udziału. IV Festiwal Online Trzeciej Fali Terapii Behawioralnych odbędzie się 11. i 18. kwietnia 2021. Udział w festiwalu jest darmowy, a wszystkie wykłady będą nagrane i udostępnione na YouTube. Dotychczasowa playlista z kilkudziesięcioma wykładami dostępna jest tutaj.

Organizowany jest zgodnie z wartościami dzielenia się wiedzą i popularyzacji behawioralnego, naukowego podejścia do zdrowia psychicznego. Oferujemy różnorodną wiedzę związaną z popularnymi nurtami trzeciej fali i szerokim zakresem tematycznym. Kierowany jest do specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym na co dzień – psychologów, psychoterapeutów, psychiatrów, coachów oraz studentów tych dziedzin, a także osób zainteresowanych współczesną psychoterapią behawioralną.

Dołącz do wydarzenia na FB.

Zasady udziału

W imię prostoty oraz z powodu braku szacunku dla biurokracji nie prowadzimy wcześniejszego rejestrowania się na bierny udział. Kilka dni przed festiwalem udostępniony na stronie będzie link do aplikacji Zoom (działa na wielu popularnych platformach), przez który w dniu wydarzenia będzie można się zalogować bezpośrednio na wykłady. W dniu festiwalu administrator będzie wpuszczał osoby ok. 15-20 minut przed rozpoczęciem. Limit połączeń w jednym momencie to 100. Aktualnie nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakim zainteresowaniem będzie się cieszyć nasze wydarzenie, ale w przypadku niedostania się wszystkie wykłady będą nagrywane i udostępnione w najbliższym czasie na YT.

 

Link do udziału: festiwal zakończył się.

Plan festiwalu

Wielkie podziękowania dla prelegentów, którzy zgodzili się podzielić swoją wiedzą.

11 kwietnia 2021

09:00-09:40 prof. UAM dr hab. Tomasz Hanć, Terapia EMDR – outsiderka z Trzeciej Fali (30 minut + 10 minut na pytania)

09:40-10:35 Magda Augustyniak, Diagnoza i terapia nastolatek z chwiejnością emocjonalną (45 minut + 10 minut na pytania)

10:35-12:15 Joanna Gawrońska, Użyteczna metafora, czyli jak ją stosować, by to miało sens (90 minut + 10 minut na pytania)

10 minut przerwy

12:25-13:05 Julia Marek, Gdy chcieć niekoniecznie oznacza móc – o roli elastyczności psychologicznej w procesie zmiany zachowań żywieniowych (30 minut + 10 minut na pytania)

13:05-14:15 Przemysław Mućko, Techniki doświadczeniowe w terapii schematu. Zastosowanie pracy z krzesłami i wyobrażeń w terapeutycznym procesie zmiany (60 minut + 10 minut na pytania)

14:15-15:55 Bartosz Kleszcz, Duchowość jak widzi ją behawiorysta (90 minut + 10 minut na pytania)

18 kwietnia 2021

09:00-09:55 dr Jędrzej Grodniewicz, Co różni defuzję i restrukturyzację poznawczą? Na tropie filozoficznych podstaw sporu między drugą a trzecią falą (45 minut + 10 minut na pytania)

09:55-10:50 Anna Pyszkowska, Zuzanna Farny, Krzysztof Rożnawski, Strefa wolna od samoakceptacji. Autostygmatyzacja a sztywność psychologiczna i fuzja w grupach zagrożonych stresem mniejszościowym i wykluczeniem społecznym (45 minut + 10 minut na pytania)

10:50-12:00 Paulina Danielak, Jak ACT-ywnie trenować? Czyli o wykorzystaniu trzeciej fali w obszarze sportu i zmiany stylu życia (60 minut + 10 minut na pytania)

10 minut przerwy

12:00-12:30 Sebastian Korfel Człowiek w organizacji… ACT i CFT w środowisku pracy i po pracy… (25 minut + 5 minut na pytania)

12:30-13:30 Tomasz Folusz, Nadużywanie substancji psychoaktywnych rozumiane okiem ACT (50 minut + 10 minut na pytania)

 

Nagrania wykładów

Prelegenci (chronologicznie)

prof. UAM dr hab. Tomasz Hanć

Pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Biologii i Ewolucji Człowieka, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Doktor habilitowany nauk biologicznych, psycholog, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny. Ukończył zaawansowane szkolenia z zakresu terapii schematu, terapii odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych (EMDR), terapii akceptacji i zaangażowania (ACT i FACT) oraz terapii skoncentrowanej na współczuciu (CFT). Prowadzi terapię dzieci, młodzieży i dorosłych z wykorzystaniem podejść Trzeciej Fali CBT oraz specjalistyczne szkolenia dla psychoterapeutów, psychologów i psychiatrów. Członek polskich towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej im. prof. Zdzisława Bizonia i Polskiego Towarzystwa Antropologicznego oraz towarzystw międzynarodowych: International Association for the Study of Human Growth and Clinical Auxology, Auxological Society Deutsche Gesellschaft für Auxologie, International Union of Anthropological and Ethnological Sciences. Jest przewodniczącym poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Antropologicznego. Członek Komisji Etycznej UAM ds. badań prowadzonych z udziałem ludzi. Prowadzi badania nad współwystępowaniem zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) z otyłością oraz nad konsekwencjami traumy dla przebiegu rozwoju biologicznego i psychicznego u dzieci. Aktualnie realizuje badania w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki 2016/21/B/NZ5/00492 p.t.: „Czynniki genetyczne i deficyty funkcji wykonawczych jako podłoże zwiększonego ryzyka otyłości u dzieci z nadpobudliwością psychoruchową z deficytem uwagi (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder, ADHD)”. Bada wpływ farmakoterapii na rozwój fizyczny dzieci z ADHD we współpracy z the Multimodal Treatment of Attnetion Deficit Hyperactivity Disorder Study (MTA) Team oraz rozwój fizyczny sierot z doświadczeniem głębokiej deprywacji wraz z the English and Romanian Adoptee Study Team. W ramach współpracy z Zakładem Antropologii Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN prowadzi badania wpływu perinatalnej ekspozycji na katastrofę naturalną na ryzyko wystąpienia ADHD u dzieci w Indiach. Jest autorem artykułów naukowych i popularnonaukowych, książek, rozdziałów oraz wystąpień na konferencjach zagranicznych i krajowych, poświęconych głównie szeroko pojętej tematyce ADHD, stresu i traumy oraz psychoterapii.


Terapia EMDR – outsiderka z Trzeciej Fali

Terapia odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych (Eye Movement Desensitization and Reprocessing, EMDR) jest jedną z prężnie rozwijających się nowych psychoterapii. EMDR jest rekomendowana do pracy z pacjentami z PTSD, ale testuje się jej efektywność także w leczeniu osób z innymi zaburzeniami, u których aktualne objawy mają korzenie w przeszłych niekorzystnych doświadczeniach życiowych.

Nie jest to oczywiste skojarzenie, jednak EMDR można zaliczyć do Trzeciej Fali CBT. Choć wydaje się ona najbliższa podejściu poznawczo-behawioralnemu, nie podlega łatwej klasyfikacji i funkcjonuje ponad klasycznymi podziałami. Równie chętnie jak terapeuci poznawczo-behawioralni korzystają z niej terapeuci psychodynamiczni. Przy pierwszym kontakcie z tą formą terapii zwraca uwagę jej pozorna prostota. Stosowana w terapii stymulacja ruchów gałek ocznych może raczej być kojarzenia z niegodnymi zaufania sztuczkami domorosłych uzdrawiaczy i szarlatanów niż z elementem terapii o naukowo udowodnionej skuteczności, którą EMDR ponad wszelką wątpliwość jest. Podobnie jak terapie behawioralne jest dyrektywna i wysoce ustrukturyzowana. W odróżnieniu od terapii akceptacji i zaangażowania (ACT), ukierunkowana jest przede wszystkim na redukcję objawów, jednak podobnie jak ona, EMDR pomaga pacjentom w asymilacji niechcianych doświadczeń, być może bazując także na tych samych procesach. Mechanizm jej działania wyjaśniany jest na gruncie modelu adaptacyjnego przetwarzania informacji, teorii neurobiologicznych, behawioralnych i poznawczych. Pomimo wzrastającej liczby badań nad skutecznością EMDR w leczeniu zaburzeń psychicznych aktualnie nie wydaje się, żeby miała ona szanse stać się psychoterapią dominującą. Nie jest to jednak związane z wątpliwościami co do jej efektywności (czasem wydaje się być ona wręcz spektakularna), a raczej z faktem, że EMDR znacząco odstaje od wyobrażeń, zarówno pacjentów jak i terapeutów, na temat tego, jaką formę „powinna” mieć psychoterapia. W czasie wykładu przedstawione zostaną główne założenia i procedury EMDR oraz jej cechy wspólne z innymi terapiami Trzeciej Fali.

Magda Augustyniak

Nazywam się Magda Augustyniak i jestem psychologiem (SWPS), leaderem Family Connections oraz terapeutą DBT. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Terapii Dialektyczno-Behawioralnej, przez dwie kadencje byłam członkiem Zarządu i Komisji Rewizyjnej Towarzystwa. Obyłam szkolenia DBT w Polsce, a także brałam udział w licznych szkoleniach prowadzonych przez specjalistów za granicy, m.in. Martina Bohusa (Wprowadzenie do DBT), Arnold Hope (Wprowadzenie do RO-DBT), Fragiskosa Gonidakisa (Terapia DBT w zaburzeniach odżywania) oraz przedstawicieli Behavioral Tech – Toniego DeBuss oraz Fragiskosa Gonidakisa (szkolenie DBT zaawansowane). W ramach pracy w PTDBT prowadziłam zespół samokształceniowy. Regularnie superwizuję swoją pracę. Jestem członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Terapii Dialektyczno Behawioralnej.

Pracuję z osobami cierpiącymi z powodu zaburzeń osobowości- w tym głównie z osobami z zaburzeniem osobowości z pogranicza (borderline), z osobami mającymi trudność z regulacją emocji, czy będącymi w toksycznych relacjach. Wśród moich pacjentów są również osoby zmagające się z zaburzeniami lękowymi. Chętnie widzę w swoim gabinecie nie tylko dorosłych, ale również osoby nastoletnie, które z powodów formalnych nie mają postawionej diagnozy zaburzeń osobowości, ale zmagają się z poczuciem pustki, osamotnienia, bólu psychicznego, samouszkadzają się czy mają próby samobójcze.

Diagnoza i terapia nastolatek z chwiejnością emocjonalną

Diagnoza zaburzenia z pogranicza u nastolatek jest kwestią sporną między klinicystmi. Jednocześnie obserwujemy coraz niższy próg wiekowy i odsetek nastolatek spełniających kryteria diagnostyczne dla zaburzenia BPD. Mimo kryterium wieku (18 lat) niekiedy warto pokusić się o diagnostykę w tym kierunku osób, które nie spełniają kryteriów wiekowych, nie po to, co stanowi główną obawę, etykietować, ale by skutecznie wdrożyć działania mające na celu złagodzenie objawów, poprawę jakości życia, a w konsekwencji, zredukowanie liczby kryteriów diagnostycznych BPD w młodym wieku.

Obserwując nastolatki i ich rodziców po postawieniu diagnozy i wytyczeniu jasnego planu i celów terapii, daje się w większości zauważyć pewną ulgę, o której mówią, że nareszcie wiedzą z czym mają do czynienia. Terapia takich osób, mimo że nasilenie objawów u nich jest większe, niż średni w populacji, jest krótsza i bardziej efektywna. Należy zwrócić uwagę na zróżnicowanie objawów mogących świadczyć o nastoletnim buncie i tych, które towarzyszą zmianom hormonalnym w tym okresie.

Joanna Gawrońska

Pracuję jako terapeuta w nurcie Terapii Akceptacji i Zaangażowania ACT oraz coach Acceptance and Commitment Coaching ACC. Mam akredytację ICF. Pracują również w charakterze wykładowcy na poznańskim Uniwersytecie SWPS. Jako trener prowadzę warsztaty zarówno z terapii ACT, jak i szkolenia dla biznesu. Organizuję warsztaty z rozwoju osobistego bazujące na terapii ACT, głownie z poczucia własnej wartości, samoakceptacji czy zmiany nawyku. Należę do zarządu stowarzyszenia Association for Contextual Behavioral Science Polska – ACBS Polska. A więcej możecie zobaczyć na joannagawronska.pl oraz na FB.


Użyteczna metafora, czyli jak ją stosować by to miało sens

Metafory to kontekstowe przemiany znaczenia. Czyli tak sformułowane wyrażenia, by nie miały dosłownego przekazu. Są częścią naszego języka i używamy ich na co dzień. Nic dziwnego, że często się nimi posługujemy nieświadomie. Dzięki nim możemy opisać tak abstrakcyjne pojęcia jak emocje czy czas. Pomagają nam nie tylko w nazywaniu, ale również w efektywnym uczeniu się, planowaniu czy przewidywaniu. Stosowane metafory zależą od kontekstu, w jakim się znajdujemy oraz od tego, czy nasz rozmówca nas rozumie.

Nic więc dziwnego, że prawie każdy nurt terapeutyczny ma wykreowane swoje metafory, które wplata w dialog z klientem. Jest również wiele badań pokazujących skuteczność metafor w procesach terapeutycznych. To bardzo wpływowe narzędzie, o ile jest stosowane poprawnie. Dlatego umiejętność tworzenia metafor w kontekście terapeutycznym jest sztuką.

Przemyślane kreowanie, odpowiednia funkcja metafory i jej zastosowanie w trakcie procesu pozwoli na zwiększone korzyści dla klienta. Jak je kreować, by używać ich intencjonalnie i były użyteczne dla klienta? W trakcie spotkania omówimy jak dostosować znane nam metafory do kontekstu klienta oraz jak Teoria Ram Relacyjnych (RFT) pomaga przy tworzeniu użytecznych metafor.

Julia Marek

Jestem studentką piątego roku psychologii na Uniwersytecie Śląskim. Podczas studiów zafascynowała mnie psychologia zdrowia, seksuologia oraz psychoterapia oparta na dowodach. Korzystając z zasobów ACT miałam okazję pracować z osobami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, pacjentami chorymi paliatywnie, neurologicznie, kardiologicznie oraz prowadzić warsztaty dla dzieci i młodzieży dotyczące przeciwdziałania dyskryminacji i radzenia sobie ze stresem. Obecnie przygotowuje pracę magisterską dotyczącą m.in. roli elastyczności psychologicznej w procesie leczenia osób z nadmierną masą ciała.


Gdy chcieć niekoniecznie oznacza móc – o roli elastyczności psychologicznej w procesie zmiany zachowań żywieniowych

Otyłość jest schorzeniem towarzyszącym człowiekowi od tysięcy lat. Chociaż dawnej kojarzoną ją z prestiżem i bogactwem, dziś nie ulega wątpliwości, że stanowi ona zagrożenie dla zdrowia człowieka. Pomimo tej świadomości rozpowszechnienie otyłości na świecie zwiększyło się trzykrotnie od 1975 roku i stale rośnie. Według statystyk Światowej Organizacji Zdrowia, w 2016 roku prawie dwa miliardy dorosłych osób posiadało nadmierną masę ciała, z czego 650 milionów było otyłych.

Nadmierna masa ciała: Co o niej wiemy? Jakie mechanizmy za nią stoją? Jak sobie z nią radzić? Co na to wszystko ACT? I czy naprawdę już nigdy nie zjem czekolady? – przegląd teorii, badań i technik (samo)pomocowych.

Przemysław Mućko

Psycholog i psychoterapeuta pracujący w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej oraz terapii schematu. Posiada kilkunastoletnie doświadczenie psychoterapeutyczne i szkoleniowe. Specjalizuje się w terapii traumy oraz w terapii zaburzeń osobowości. Prowadzi bloga „Psychowiedza”, za pośrednictwem którego popularyzuje praktyczną wiedzę z zakresu terapii schematu.

Techniki doświadczeniowe w terapii schematu. Zastosowanie pracy z krzesłami i wyobrażeń w terapeutycznym procesie zmiany.

Popularna mądrość głosi, że w psychoterapii zrozumienie to tylko nagroda pocieszenia. Główna wygrana jest wtedy, kiedy dana osoba skończywszy swoją terapię jest w stanie realizować własne wartości oraz zaspokajać potrzeby emocjonalne w bezpieczny dla siebie i nieraniący dla innych sposób. Bardzo skutecznymi narzędziami pozwalającymi osiągnąć ten cel są w terapii schematu techniki doświadczeniowe, czyli przede wszystkim praca z krzesłami i wyobrażenia. Niniejsza prezentacja ma na celu przedstawić te dwie grupy technik: sposób ich działania oraz możliwości zastosowania w diagnozie i pracy nad zmianą nieprzystosowawczych wzorców.

Bartosz Kleszcz

Miałem szczęście należeć do grupy osób wprowadzających ACT do Polski. Aktualnie pracuję jako psychoterapeuta online, prowadzę badania naukowe związane z ACT, superwizuję w paradygmacie behawioralnym, szkolę i organizuję szkolenia związane z trzecią falą psychoterapii behawioralnej, organizuję konferencje online poświęcone terapiom z tego nurtu. Prowadzę serwis Uczę się ACT, na którym właśnie się znajdujesz, który zawiera liczne materiały pomocne specjalistom zdrowia psychicznego stawiać pewne kroki w pracy z cierpieniem psychicznym.

Pełniejsze bio na stronie. 🙂

Duchowość jak widzi ją behawiorysta

Jesteśmy w Polsce przyzwyczajani do tego, że duchowość jest tożsama z religijnością, autorytarnymi strukturami gospodarczo-politycznymi oraz sztywnymi zasadami próbującymi kanalizować tak życie społeczne, jak i wewnętrzne. Opresyjność z tym związana jest jednak odwrotnością doświadczenia duchowego, wiązanego w różnorodnych tradycjach duchowych z osobistym przeżyciem wyżyn miłości, wolności oraz świadomości.

Rozróżnienie to uciekało przez dekady behawiorystom, poróżnionym przez kontrowersyjny naukowo status doświadczeń duchowych oraz ich zlanie z religijnością jako tradycją społeczną  i zbiorem przesądów. W 1984 Steven Hayes opublikował Making sense of spirituality – behawioralną analizę duchowości, w której rozprawia się z wyrzuceniem tej sfery człowieczeństwa poza obszar naukowości oraz tworzy monistyczne, spójne z behawiorystycznym myśleniem podwaliny pod kluczowe zagadnienia poruszane przez ACT. W istocie, publikacja ta stanowi symboliczny początek terapii akceptacji i zaangażowania.

Podczas wykładu chciałbym zapoznać słuchaczy z oryginalnym tokiem myślenia Stevena Hayesa. Poznamy duchowość jako specyficznie ludzkie zachowanie istotne dla psychoterapii, dostępne do stymulowania w ramach rozwoju człowieka oraz w gabinecie terapeutycznym, możliwe do badania w eksperymentalny sposób.

dr Jędrzej Grodniewicz

Obronił doktorat z filozofii analitycznej na Uniwersytecie Barcelońskim. Jest członkiem grupy badawczej LOGOS oraz Barcelona Institute of Analytic Philosophy. Prowadził badania na uniwersytetach Rutgers (USA) oraz St Andrews (UK). Specjalizuje się w filozofii umysłu, filozofii języka oraz ich punktach stycznych z epistemologią. Interesuje się filozofią psychologii oraz teoretycznymi podstawami nurtów psychoterapeutycznych.

Co różni defuzję i restrukturyzację poznawczą? Na tropie filozoficznych podstaw sporu między drugą a trzecią falą.

W moim wystąpieniu przyjrzę się różnicom pomiędzy dwoma metodami pracy z przekonaniami klienta: restrukturyzacją poznawczą (charakterystyczną dla klasycznej terapii poznawczej) i defuzją (charakterystyczną dla terapii trzeciej fali, zwłaszcza ACT). Zasugeruję, że podstawowa różnica między tymi podejściami ma naturę filozoficzną i leży w odpowiedzi na pytanie: czym w ogóle są posiadane przez nas przekonania? Tym niemniej, zrozumienie teoretycznych różnic między defuzją a restrukturyzacją poznawczą może przynieść praktyczne korzyści, sprzyjając świadomemu podjęciu decyzji o łączeniu, lub niełączniu ich w ramach własnej praktyki terapeutycznej.

Anna Pyszkowska

Jestem psychoterapeutką i asystentką w Instytucie Psychologii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Współpracuję z młodzieżą i dorosłymi w kryzysie psychicznym, a także z osobami chorującymi przewlekle i z zaburzeniami ze spektrum autyzmu oraz ich rodzinami, w oparciu o terapię akceptacji i zaangażowania (ACT) i techniki poznawczo-behawioralne. W pracy naukowej zajmuje się tematyką psychologii zdrowia oraz związkami pomiędzy doświadczeniem kryzysu psychicznego i choroby a zasobami wewnętrznymi (współczuciem wobec samego siebie oraz elastycznością psychologiczną), co przekładam na swoją pracę terapeutyczną.

Zuzanna Farny

Jestem studentką piątego roku psychologii oraz doradztwa filozoficznego i coachingu, a także trenerką umiejętności psychospołecznych. Przygotowuję prace magisterskie dotyczące wyborów moralnych i psychopatii, oraz roli kryzysu psychicznego w rozwoju osobowości. Od dłuższego czasu zgłębiam wiedzę na temat ACT i self-compassion, która pozwala mi na wprowadzenie nowej jakości do pracy nad własnym wnętrzem. W przyszłości planuję wykorzystywać ACT i CFT w pracy psychoterapeutycznej i coachingowej.

Krzysztof Rożnawski

Jestem studentem V roku psychologii na Uniwersytecie Śląskim. W trakcie studiów brałem udział w wielu projektach zarówno ogólnopolskich, jak i międzynarodowych. Aktualnie pracuję w Hospicjum Cordis w Katowicach, gdzie staram się wykorzystywać techniki pochodzące z nurtów trzeciej fali, którą jestem zainteresowany od jakiegoś czasu (szczególnie terapią ACT oraz Schematów). W przyszłości chciałbym wykorzystywać zdobywaną wiedzę w pracy psychologa oraz terapeuty. Do moich zainteresowań naukowych należy przede wszystkim rola cech osobowości w podejmowaniu różnego rodzaju niepożądanych zachowań w sieci (np. trollingu, cyberbullyingu).

Strefa wolna od samoakceptacji. Autostygmatyzacja a sztywność psychologiczna i fuzja w grupach zagrożonych stresem mniejszościowym i wykluczeniem społecznym

Wskazuje się, że istnieje istotna różnica pomiędzy świadomością stygmatyzacji a internalizacją jej jako elementu tożsamości osoby, która owy stygmat nosi. Autostygmatyzacja określana jest jako wąska, sztywna i ksobna perspektywa oceny samej lub samego siebie przez pryzmat posiadania stygmatu, określanego społecznie jako niepożądany. Badania wskazują, że autostygmatyzacja funkcjonuje jako stresor wyraźnie silniejszy niż samo odczuwanie stresu mniejszościowego, dodatkowo skutkuje w występowaniu objawów depresyjnych, lękowych, podwyższonym samokrytycyzmie i wycofywaniu się z relacji społecznych oraz istotnych dla jednostki działań. Wyniki badań związanych z poszukiwaniem czynników ochronnych przed występowaniem opisywanych czynników wskazują na istotne znaczenie self-compassion oraz elastyczności psychologicznej.

Zaprezentowane zostaną wyniki dwóch badań z zakresu związków pomiędzy autostygmatyzacją a sztywnością psychologiczną, fuzją i self-compassion.

W pierwszym badaniu, obejmującym 238 osób (w tym 68% kobiet) z niepełnosprawnościami, sprawdzano związki pomiędzy dezadaptacyjnymi schematami i autostygmatyzacją oraz rolą sztywności psychologicznej i self-compassion. Wykazano, że autostygmatyzacja negatywnie wiązała się z self-compassion (r = -.36, p < .001) i elastycznością psychologiczną (r = – .43, p < .001)), z kolei dodatnio – ze wszystkimi dezadaptacyjnymi schematami. Regresja hierarchiczna wykazała, że same dezadaptacyjne schematy stanowiły 39% wariancji wyjaśnianej autostygmatyzacji, a dodanie elastyczności psychologicznej tłumaczyło dodatkowe 2% (przy braku istotności self-compassion). Można postawić hipotezę, że myśli z zakresu autostygmatyzacji są przykładem sztywności poznawczej oraz negatywnych myśli automatycznych, a główną funkcją współczującej postawy wobec samego/samej siebie oraz elastyczności psychologicznej jest rozluźnienie sztywności owych treści, a także zwiększenie zdolności dystansowania się wobec negatywnego obrazu siebie i poszerzania spektrum samooceny poza niepełnosprawność lub inną (postrzeganą jako) stygmatyzującą rolę społeczną.

W drugim badaniu sprawdzano związki pomiędzy autostygmatyzacją a fuzją poznawczą oraz potencjalną rolą self-compassion jako moderatora. Badanie obejmowało rodziców dzieci z diagnozą autyzmu (N = 233, w tym 218 kobiet). Uzyskane wyniki wskazały na istotny związek pomiędzy fuzją a autostygmatyzacją (r = .31, p < .001) oraz oceną społecznej stygmatyzacji (r = .33, p < .001). Przeprowadzone modele moderacyjne wykazały, że fuzja i self-compassion stanowiły istotne predyktory występowania autostygmatyzacji, przy czym współczująca postawa wobec samej/samego siebie moderowała wpływ fuzji na występowanie depresji (β = -.11, p < .05) i stresu (β = -.11, p < .05). Można postawić hipotezę na temat tego, że przekonania o charakterze autostygmatyzującym są formą fuzji poznawczej, w myśl przekonania „Skoro jestem nosicielem/nosicielką piętna, to jestem przez nie definiowana”. W takim wypadku defuzja działałaby na zasadzie czynnika ochronnego, pozwalajacego na zdystansowanie się wobec takiego założenia, a self-compassion pozwalałoby na zabezpieczenie dobrostanu jednostki poprzez wypracowanie współczującej i akceptującej postawy wobec samej/samego siebie.

Paulina Danielak

Psycholog, pedagog specjalny, psychoterapeuta CBT w trakcie certyfikacji, pracujący pod stałą superwizją. Terapeuta ACT i psycholog sportu. Członkini Association for Contextual Behavioral Science (ACBS), ACBS Polska i Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej. Oprócz pracy indywidualnej z klientami w gabinecie online, prowadzi warsztaty i szkolenia dla firm w nurcie ACT oraz psychologii sportu. Kocha kontakt z naturą i poczucie wolności. Dba o równowagę w życiu, zachowując czas dla siebie i bliskich.  W wolnym czasie czyta książki i pije herbatę (najlepiej z pomarańczą i cynamonem).

Jak ACT-ywnie trenować? Czyli o wykorzystaniu trzeciej fali w obszarze sportu i zmiany stylu życia.

Dbanie o zdrowie fizyczne, realizacja sportowych celów czy wdrożenie odpowiedniej diety są przestrzenią w której przewidywana satysfakcja i wartości często związane są z dyskomfortem podejmowania działań i zmian. Jak wykorzystać techniki ACT, by wspierać sportowców (i siebie) w realizacji celów? Niezależnie czy trenujesz zawodowo, jesteś trenerem czy dopiero chcesz wdrożyć zmiany do swojego stylu życia – zapraszam Cię na to spotkanie. Do zobaczenia!

Sebastian Korfel

Psycholog, Psychoterapeuta (ACT, CFT, CBT). Obecnie prowadzę prywatną praktykę psychologiczną w Dąbrowie Górniczej. Przez 12 lat pracowałem w niemieckim koncernie na stanowisku kierowniczym co przywołuje romantyczne wspomnienia i ogniskuje zainteresowania wokół psychologii pracy i organizacji. Aktualnie pracuję jako psycholog i psychoterapeuta dzieci i młodzieży w terapii środowiskowej. Współpracuje z Uniwersytetem Śląskim, gdzie prowadzę zajęcia z zakresu Terapii Akceptacji i Zaangażowania, oraz w ramach studiów podyplomowych na kierunku doradztwo zawodowe w Wyższej Szkole Humanitas. Głównymi nurtami, w których pracuję, są Terapia Akceptacji i Zaangażowania (ACT) oraz Terapia Skoncentrowana na Współczuciu (CFT) w nurcie którego jest w procesie certyfikacji.

Człowiek w organizacji... ACT i CFT w środowisku pracy i po pracy...

Zapraszam do podróży do świata koncernów, korporacji i organizacji. W trakcie naszego spotkania chciałbym zaproponować Państwu pewien sposób widzenia organizacji z zewnątrz i wewnątrz jej życia. To wszystko i jeszcze więcej zaprezentuje w kontekście Zaangażowania Współczucia i Akceptacji nawiazując do procesów ewolucji i kontekstualnych nauk behawioralnych.

Tomasz Folusz

Moim pierwotnym podejściem jest CBT i w tym podejściu mam certyfikat, ale to ACT jest od kilku lat jedną z moich głównych inspiracji w pracy zawodowej. 
Pracuję przede wszystkim w prywatnym gabinecie i nadużywający substancji psychoaktywnych klienci są jedną z najliczniejszych grup w mojej praktyce. W pracy z osobami uzależnionymi doświadczenie zbierałem w  punktach Konsultacyjnych, w Poradni Leczenia Uzależnień, czy w OTU w IPiN w Warszawie. W ostatnim czasie jestem kierownikiem Poradni Leczenia Uzależnień w Legionowie. 
Prywatnie mam dwójkę dzieci i żonę Kasię, a w zupełnie wolnym czasie jestem fanem RPG.

Nadużywanie substancji psychoaktywnych rozumiane okiem ACT

Podczas wykładu opowiem krótko o tym, jak rozumiem pracę z osobami nadużywającymi substancji psychoaktywnych w każdym z wymiarów modelu elastyczności psychologicznej.

Elżbieta Fidler

Jestem psychologiem i psychoterapeutą. Podstawowo pracuję w nurcie psychodynamicznym, aktualnie szkolę się również w zakresie terapii ACT. Prowadzę psychoterapię indywidualną, grupową i par. W swojej pracy stawiam na autentyczny i głęboki kontakt oraz staram się integrować różne sposoby myślenia o człowieku i jego problemach. Ukończyłam profilaktykę społeczną i resocjalizację na Uniwersytecie Warszawskim, psychologię na Uniwersytecie SWPS, całościowe czteroletnie szkolenie w zakresie psychoterapii w Laboratorium Psychoedukacji, dwuletnią Szkołę Psychoterapii Grupowej oraz szkolenie w zakresie terapii par. Posiadam kilkunastoletnie doświadczenie w obszarze pomagania, zdobyte zarówno w placówkach publicznych, jak i w prywatnym gabinecie. Prowadzę prywatną praktykę w Centrum Psychoterapii Prosta w Warszawie prostapsychoterapia.pl


Porównanie podejścia psychodynamicznego i terapii ACT: perspektywa teoretyczna i praktyka terapeutyczna

Celem prezentacji jest analiza zagadnienia integracji podejścia psychodynamicznego z terapią akceptacji i zaangażowania ACT. Wydaje się, że łączenie ww. podejść w zakresie konceptualizacji przypadku i podejmowanych interwencji terapeutycznych może skutkować zwiększeniem efektywności w pracy z klientem i stanowić istotne wsparcie w trudnych momentach terapii. Może być również użyteczne w pracy z adolescentami i pacjentami prezentującymi duże nasilenie objawów psychopatologicznych. W prezentacji skupiam się na porównaniu podstawowych pojęć wywodzących się z nurtu psychodynamicznego oraz terapii ACT, jak również przedstawiam przykłady mające źródło w praktyce psychoterapeutycznej.

Patronat nad konferencją