Więcej niż prokrastynacja: Budowanie funkcji wykonawczych u austystycznych dorosłych i z ADHD

Trudności z wykonywaniem codziennych zadań to częsty problem, z którym przychodzą nasi klienci na terapię, jednak może on być trudny do rozwiązania. Niezdolność do wykonywania codziennych zadań jest często związana z neurobiologicznymi różnicami w funkcjonowaniu mózgu.

Funkcjonowanie wykonawcze to zestaw umiejętności umysłowych, które wspierają organizację, zarządzanie i administrowanie codziennym życiem. Wykonywanie zadań wymaga umiejętności planowania, ustalania priorytetów, organizowania, inicjowania zadań, przełączania uwagi, kontroli impulsów, rozwiązywania problemów, zarządzania czasem i zapamiętywania – często wszystko to jednocześnie. Osoby autystyczne i ADHD mają mózgi i centralne układy nerwowe, które przetwarzają informacje inaczej niż osoby nie-neuroatypowe, a wiele z nich ma funkcjonowanie wykonawcze, które jest niewystarczające i łatwiejsze do przeciążenia. Trudności z funkcjonowaniem wykonawczym mogą również ograniczać skuteczność terapii, gdy klienci nie są w stanie realizować działań uzgodnionych podczas sesji.

Wraz z krytyką i negatywną informacją zwrotną od innych przez całe życie oraz ciągłymi trudnościami w osiąganiu celów, wiele osób neuroatypowych rozwija wszechobecne samokrytyczne myślenie, takie jak „Muszę po prostu pracować „Muszę tylko ciężej pracować i lepiej się zorganizować”, „Jestem taki leniwy” i „Wszyscy inni mogą to zrobić – dlaczego ja nie mogę?”. Ta negatywna, zapętlona samokrytyka osłabia motywację, obniża nastrój i powoduje ciągły niepokój. Trzymanie się nierealistycznych, perfekcjonistycznych standardów dodatkowo wyczerpuje zasoby funkcjonowania wykonawczego i nasila samokrytykę.

Warsztat ten ma na celu zbadanie, w jaki sposób neurobiologiczne różnice w funkcjonowaniu wykonawczym są związane z z wieloma codziennymi problemami doświadczanymi przez neuroatypowych dorosłych. Osoby biorące udział w szkoleniu dowiedzą się, jak wspierać klientów, którzy mają te trudności. Uczestnicy poznają podejścia terapeutyczne, które uwzględniają różnice neuroatypowe, wykorzystują mocne strony, wynikające z neuroatypowości, a także kwestionują neurotypowe oczekiwania. Strategie wspierania klientów będą obejmować kwestionowanie nierealistycznych oczekiwań, outsourcing funkcji wykonawczych, upraszczanie zadań, łączenie zadań, wykorzystywanie hiperfocusu, regulowanie działania poprzez ruch, ustalanie priorytetów funkcjonalnych i uzyskiwanie pomocy. Uczestnicy dowiedzą się również, jak dostosować swoje podejście do terapii, aby zaspokoić potrzeby neuroatypowych klientów i zwiększyć skuteczność terapii.