6 oznak schematu zahamowania emocjonalnego

Autor Richard Brouillette | Źródło
Polska wersja Uczę się ACT

Wygodnie znieczulony: 6 oznak schematu zahamowania emocjonalnego
Emocjonalne znieczulenie drenuje życie z sensu i spełnienia. Można to jednak odwrócić.

KLUCZOWE PUNKTY
– Schemat zahamowania emocjonalnego to stan podświadomego znieczulania emocji, z ukrytym przekonaniem, że emocje są problemem.
– Dorastanie w rodzinie, w której okazywanie emocji prowadziło do bycia karanym, ranionym, wyśmiewanym, wykorzystywanym lub zaniedbywanym, jest jednym ze źródeł tego schematu.
– Nawet w dorosłym życiu, większe otwarcie na uczucia wymaga cierpliwości, ciekawości i pokory.

Ten post jest jedną z części serii Schematy: Wprowadzająca seria 18 postów, obejmująca każdy z 18 schematów przedstawionych pierwotnie przez Jeffreya Younga. Zobacz ten post, aby uzyskać więcej informacji na temat definicji schematów, które nazywam „DNA” twojej osobowości.

Schemat zahamowania emocjonalnego to stan podświadomego znieczulenia emocji, z ukrytym przekonaniem, że emocje są problemem, powodują ból i wrażliwość i należy ich unikać. Często wynika z doświadczeń z dzieciństwa, w których emocje były źle odbierane przez opiekunów. Terapia schematów jest jednym z kilku rodzajów psychoterapii, które mogą okazać się pomocne. Poniżej przedstawiamy kilka umiejętności samopomocowych.

Czy minął już długi czas, odkąd możesz szczerze powiedzieć, że poza lękiem, czułeś silne emocje w odpowiedzi na relacje lub wydarzenia życiowe? Być może czujesz, że życie jest „poważne” i masz rzeczy, którymi trzeba się zająć, zamiast zajmować się uczuciami. Jasne, możesz unikać nieprzyjemnych uczuć, ale to oznacza, że omija cię także miłość i wrażliwość. Możesz też wyczuć, że brakuje ci doświadczeń, które ma większość ludzi. Możliwe, że masz emocjonalne odrętwienie lub, w terapii schematów, to co nazywamy schematem emocjonalnego zahamowania.

6 oznak schematu zahamowania emocjonalnego
1. Często czujesz się płytki, poważny lub pusty.
2. Odczuwanie emocji „nie jest w twoim stylu”.
3. Unikanie sytuacji, w których inni wyrażają emocje lub unikanie okazji do wyrażenia emocji.
4. Frustrowanie bliskich poprzez bycie „spiętym” lub oderwanym od rzeczywistości, „jak robot”.
5. Ukrywanie emocji lub odczuwanie emocji tylko wtedy, gdy jest się „bezpiecznie” z dala od innych.
6. Odczuwanie emocji tylko w sposób nieosobowy, np. poprzez oglądanie telewizji, filmów lub oklepanych reklam telewizyjnych.

Pochodzenie schematu zahamowania emocjonalnego
Większość osób neurotypowych jest z natury istotami emocjonalnymi, co oznacza, że emocje w sposób bezpośredni wypływają z ciała w reakcji na potrzeby, relacje i wydarzenia. Jednak w młodym wieku mogłeś być zmuszony do przystosowania się do sytuacji, w której zewnętrzne wyrażanie emocji było ignorowane lub karane. Być może miałeś członków rodziny, którzy sami byli zahamowani emocjonalnie.

Dla dziecka staje się to niewypowiedzianym doświadczeniem uczenia się metabolizowania emocji poza świadomym doświadczeniem lub, co najmniej, spychania ich do prywatnego miejsca, gdzie uczucia mają się dziać tylko w samotności.

Pochodzenie schematu zahamowania emocjonalnego obejmuje następujące elementy:

• Dorastanie w kontekście rodzinnym, w którym okazywanie emocji często prowadziło do bycia karanym, ranionym, wyśmiewanym, wykorzystywanym lub zaniedbywanym.
• Posiadanie rodziców lub rodzin, w których wszyscy byli oderwani od rzeczywistości.
• Dorastanie z opiekunami, którzy mieli problemy z uzależnieniem lub alkoholem.
• Dorastanie i życie w warunkach przemocy strukturalnej i społecznej dehumanizacji.

Z odrobiną praktyki, możesz uzyskać dostęp do emocji pod tym zahamowaniem.

Ale pamiętaj, że istnieją inne przyczyny emocjonalnego odrętwienia. Być może będziesz musiał wykonać dalsze badania, aby upewnić się, że nie jest to objaw poważnego problemu zdrowia psychicznego, takiego jak zespół stresu pourazowego, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, depersonalizacja, obecna sytuacja wykorzystywania lub zaniedbywania, nadużywanie substancji, lub część innych objawów lęku, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego lub depresji. W razie wątpliwości należy skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia psychicznego.

Jak przezwyciężyć schemat zahamowania emocjonalnego

Zanim przejdziemy do wskazówek dotyczących samopomocy, ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że być może unikaliśmy emocji z dobrych powodów w tamtym czasie. A teraz, perspektywa stania się bardziej otwartym na emocje jest nowym procesem, który wymaga cierpliwości, praktyki i troski o siebie.

Weź pod uwagę swoją przeszłość. Schematy tworzą się jako sposób przystosowania się do panujących okoliczności. Jest więc prawdopodobne, że w dzieciństwie ukształtowałeś ten schemat z uzasadnionych powodów. Napisz w dzienniku o tym, jak doświadczenia z dzieciństwa sprawiały, że wyrażanie emocji wydawało się problematyczne.

• Użyj narracji trzecioosobowej. Zacznij prowadzić dziennik uczuć i staraj się dokonywać codziennych wpisów. Jeśli masz problem z odnotowaniem swoich uczuć, spróbuj napisać swój dzień tak, jakby to była historia bohatera powieści. Jaka jest fabuła tych wydarzeń? Co prawdopodobnie czułaby osoba w tej sytuacji? To pomoże Ci ciągle pytać o to, co czujesz, budować świadomość i ciekawość.

• Czytaj fikcję. Fikcja z natury polega na empatii dla postaci. W tym celu jestem fanem „American Marriage” autorstwa Tayari Jones lub „Great Expectations” Charlesa Dickensa. Ale czytaj to, do czego łatwo ci się odnieść.

• Poświęć uwagę filmom i telewizji, gdzie motywacja postaci jest napędzana przez potrzeby emocjonalne i uczucia – może „Schitt’s Creek”, „Pose” i oryginalny „Buffy the Vampire Slayer”.

• Zastosuj koło uczuć. Koło uczuć to wykres z skoordynowanymi kolorystycznie nazwami dla szerokiego spektrum ludzkich emocji. Podobnie jak nauka języka dla zapachów lub smaków, możesz zbudować słownictwo do opisywania uczuć. Można je łatwo znaleźć w sieci.

• Poznaj granice. Pokonanie zahamowań emocjonalnych wiąże się z ustaleniem granic i zastanowieniem się, jak być wrażliwym: Odrętwienie to ściana; zdrowe granice to drzwi. Granice pomagają zarządzać wrażliwością i czuć się bezpiecznie, ale i być otwartym.

• Ćwicz dzielenie się emocjami z osobami, którym na tobie zależy. Wraz z rozwojem nowej świadomości emocji, będziesz w stanie dzielić się swoimi potrzebami z bliskimi. Zacznij od małych kroków i zaufaj sobie z nowymi uczuciami wrażliwości.

• Zwracaj uwagę na swoje emocje z troską, uprawomocnieniem, dbałością i bezpieczeństwem. Kiedy już staniesz się świadomy swoich uczuć, od ciebie zależy, czy będziesz o nie dbał!

Wszyscy uczymy się jak odczuwać, uprawomacniać i zarządzać emocjami w ramach procesu dorastania. Tak więc, nawet jako osoba dorosła, coraz bardziej otwarta na uczucia możesz mieć wzloty i upadki. Proces ten wymaga cierpliwości, ciekawości. bycia pokornym i życzliwym dla siebie i innych.