Working with neurodivergent clients: What the therapist should know

Gwałtowny wzrost liczby diagnoz autyzmu i zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) w ostatnich latach (Davidovitch i in., 2021; Yoo, 2013) odzwierciedla nowe, szersze zrozumienie przez społeczeństwo w jaki sposób neuroróżnorodność może występować u wcześniej niedostatecznie reprezentowanych grup, w tym nastolatków i dorosłych kobiet, ludności rdzennej i mniejszości kulturowych.

Towarzyszyło temu zmniejszenie w stygmatyzacji związanej z tymi diagnozami oraz rozwijający się ruch na rzecz dopominania się swoich praw i sprawiedliwości społecznej.

W rezultacie duża liczba zdiagnozowanych i niezdiagnozowanych neuroatypowych nastolatków, dorosłych i starszych dorosłych zgłasza się na terapię, często po postawieniu kilku błędnych diagnoz, zanim ich neuroatypowość zostanie zidentyfikowana (Au-Yeung, 2019). Klienci ci oczekują od swoich terapeutów zrozumienia i potwierdzenia ich różnic oraz włączenia tego zrozumienia do ich leczenia psychologicznego.

Decyzja o niepodejmowaniu pracy z tą grupą klientów nie będzie już praktyczna, ponieważ coraz więcej osób zgłasza się na terapię, szukając uznania i zrozumienia swojej neuroróżnorodności.

Zmiana ta stanowi poważne wyzwanie dla terapeutów pracujących w ramach prywatnej praktyki i dla profesjonalnych programów szkoleniowych. Terapeuci potrzebują nowych umiejętności w zakresie skutecznej i afirmującej pracy z tą często marginalizowaną grupą. Jednak wiele z podstaw praktyki afirmującej neuroróżnorodność, w tym używanie afirmującego języka, stoi w sprzeczności z ich profesjonalnym szkoleniem (Dwyer 2022).

Warsztat ten zapewni uczestnikom wprowadzenie do praktyki afirmującej neuroróżnorodność oraz wyjaśnienie roli, jaką terapeuci mogą odegrać w pracy z dorosłymi neuroatypowymi klientami . Warsztat rozpocznie się od zwięzłego opisu podstawowych elementów praktyki potwierdzającej neuroróżnorodność, w tym użycia afirmującego języka i „podwójnego problemu empatii”. Uczestnicy zapoznają się ze społecznym modelem niepełnosprawności i to, w jaki sposób jest on powiązany z potrzebą zminimalizowania maskowania, przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu i poprawy dopasowania osoby do środowiska dla osób neuroatypowych.

Po ustaleniu ram koncepcyjnych dla praktyki potwierdzającej neuroróżnorodność, uczestnicy dowiedzą się, jak dostosować swoje podejście do różnic w komunikacji, regulacji sensorycznej i emocjonalnej oraz przetwarzaniu informacji u osób neuroatypowych. Przegląd pilnych priorytetów terapeutycznych dla osób neuroróżnorodnych przy pierwszej prezentacji. a także strategie pomagające osobom neurodywergentnym poruszać się po świecie w sposób, który lepiej wspierać ich potrzeby, jednocześnie rozwijając współczucie dla siebie, samoakceptację i dumę ze swojej tożsamości. tożsamości.

Pod koniec sesji uczestnicy będą mieli okazję zastanowić się nad tym, w jaki sposób wdrożą w swoim miejscu pracy najlepsze zasady afirmujące neuroróżnorodność.

Cele edukacyjne
Po ukończeniu tego warsztatu uczestnicy będą w stanie:

1. Opisać podstawy praktyki afirmującej neuroróżnorodność, w tym społeczny model niepełnosprawności, podwójny problem empatii
2. Opisać rolę psychologów w pracy z klientami neuroatypowymi, w szczególności z autyzmem i ADHD u młodzieży i dorosłych.
3. Zademonstrować podstawy praktyki potwierdzającej neuroróżnorodność, w tym jak używać afirmującego języka.
4. Opisać kilka sposobów, jak mogą dostosować swoją praktykę do różnych stylów komunikacji, potrzeb w zakresie regulacji sensorycznej i emocjonalnej oraz preferencji w zakresie przetwarzania informacji przez neuroatypowych klientów
5. Zidentyfikować pilne priorytety terapeutyczne dla osób neuroatypowych zgłaszających się na terapię.
6. Opracować spersonalizowany plan wdrożenia w swojej praktyce najlepszych zasad afirmujących neuroróżnorodność w ich praktyce terapeutycznej